در سوگ جگرسوزِ استاد یدالله طاهرزاده - ازدکتر مسعود عطایی

«« جاودان مَرد »»

داغ عزیز ِ رفته ات برده همه توان تو

مقصدِ بی نشان او خط زده بر نشان تو
هق هق گریه های تو مرحم غم نمی شود
رفتن ِ او سیه کند زندگی و جهان تو
دیدن ِ جای خالی اش می دَ رد از درون دلت
درد ِ چنین مصیبتی می جَود استخوان تو
اختر و مهر و ماه نو جلوه نمی کند دگر
سایه فکنده بر فلک ظلمتِ آسمان تو
جای امید زندگی جار زند شکستگی
چهره ی زرد و خسته ات دیدۀ ارغوان ِ تو
گر چه کمر شکن غمت ، لیک رفیق ِ نازنین !
با ر دگر جوان شود قامتِ ناتوان ِ تو
گرمی خنده بر لبت ، شادی ِ مهر در دلت
بجوشد عشق و عاشقی به قلب ِ مهربان تو
زنو صدای گرم تو بیفکند حزین ، طنین
دو صد ترانه بشکفد دوباره از دهان ِ تو
گل خزان ربوده ات همیشه جاودانه است
زناله ها و زخمه های ساز ِ جاودان ِ تو.

مسعود عطائی
28.01.08
در سوگ جگرسوزِ استاد یدالله طاهرزاده
برای دکتر حمیدرضا طاهرزاده که در سوک دلگیر پدری خداگونه به ماتم نشسته است.