radiofarda
در تابلوی «اميد»، زن جوانی به تصوير کشيده شده که مشغول نواختن چنگی است که فقط يک تار آن باقی مانده و گوش خود را برای شنيدن نوای چنگ به اين آلت موسيقی نزديک کرده است. تابلوی نقاشی «اميد»، اثر جورج فردريک واتس، نقاش بريتانيايی، توجه بسياری از مردم و رسانه ها را به خود جلب کرده چرا که اين اثر قرن نوزدهمی الهام بخش عبارت مشهور و تيتر کتاب باراک اوباما يعنی «بی پروايی اميد» است.
«اميد» در موزه کوچک «گيلدهال» در مرکز شهر لندن نگهداری می شود.
به گزارش روزنامه آمريکايی کريستين ساينس مانيتور، اين موزه کمتر شناخته شده را بايد با کمک نقشه شهر پيدا کرد و هيچگاه جزو ديدنی ترين نقاط لندن نبوده است. اما مسئولان آن از مراجعه گسترده مردم و بخصوص جهانگردان برای ديدن اين نقاشی تعجب زده اند.
در تابلوی «اميد»، زن جوانی به تصوير کشيده شده که مشغول نواختن چنگی است که فقط يک تار آن باقی مانده و گوش خود را برای شنيدن نوای چنگ به اين آلت موسيقی نزديک کرده است.
ارتباط اين اثر با باراک اوباما از آنجا می آيد که جرمای رايت، پيشوای مذهبی سابق وی، در يکی از سخنرانی های خود ۲۰ سال پيش اين تابلو را منبعی الهام بخش توصيف کرد. او گفت: « در اين تابلو زن جوان حال و روز يک قربانی جنگ را دارد ولی در عين حال بی پروايی و شهامت اميد را به نمايش می گذارد.»اين تصوير و توصيف آن آويزه گوش باراک اوباما شد. او از همين عبارت در نطق سال ۲۰۰۴ و زمان انتخاب اش به عنوان سناتور و همينطور در عنوان کتاب دوم خود استفاده کرد.کارکنان موزه کوچک گيلدهال که پس از ويرانی طی جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۹۱ مجددا گشايش يافت از ميزان علاقه مراجعان به آثار فردريک واتس بخصوص تابلوی «اميد» متعجب اند و می گويند همزمانی نمايش آثار وی با استفاده باراک اوباما ازعنوان اين تابلو در سخنرانی خود کاملا تصادفی بوده است.به خاطر پوشش رسانه ها و مطبوعات بريتانيا از ارتباط اين تابلو با يکی از عبارت های مورد علاقه باراک اوباما نمايشگاه جديد موزه گيلدهال با استقبال فراوان هنردوستان و افراد بی تفاوت روبرو شده است.گروه های توريست ژاپنی را می توان ديد که به محض رسيدن به موزه به سراغ تابلوی «اميد» می روند و يا جهانگردان از کشورهای ديگر را می توان ديد که با پرس و جو در مورد اين اثر شنيده های خود در مورد ارتباط آن با سخنرانی باراک اوباما را می سنجند.اين اثر متعلق به سال ۱۸۸۵ جزو يک مجموعه هنری خصوصی است و نقاش دو نسخه از آن نقاشی کرده است. نسخه بهتر آن در موزه مشهورتری در شهر لندن به نام «تيت» قرار دارد. موضوع آثار ديگر فردريک واتس که در موزه گيلدهال به نمايش گذاشته شده اند عمدتا مشکلات و شرايط سخت زندگی فقرا و محرومان است. با وجوديکه اين نقاش پس از مرگ شهرت نسبی خود را از دست داد ولی دو تابلوی وی به نام «اميد» و ديگری «عشق و زندگی» از ساير آثار وی مشهورتر هستند.باراک اوباما رئيس جمهوری جديد آمریکا اکنون امکان آنرا دارد که از تابلوی «عشق و زندگی» هر روز لذت ببرد چون اين تابلو از سوی بريتانيا به مردم آمريکا تقديم شد و تئودور روزولت رئيس جمهور اسبق آمريکا آنرا در يکی از تالارهای کاخ سفيد نصب کرد.
در تابلوی «اميد»، زن جوانی به تصوير کشيده شده که مشغول نواختن چنگی است که فقط يک تار آن باقی مانده و گوش خود را برای شنيدن نوای چنگ به اين آلت موسيقی نزديک کرده است. تابلوی نقاشی «اميد»، اثر جورج فردريک واتس، نقاش بريتانيايی، توجه بسياری از مردم و رسانه ها را به خود جلب کرده چرا که اين اثر قرن نوزدهمی الهام بخش عبارت مشهور و تيتر کتاب باراک اوباما يعنی «بی پروايی اميد» است.
«اميد» در موزه کوچک «گيلدهال» در مرکز شهر لندن نگهداری می شود.
به گزارش روزنامه آمريکايی کريستين ساينس مانيتور، اين موزه کمتر شناخته شده را بايد با کمک نقشه شهر پيدا کرد و هيچگاه جزو ديدنی ترين نقاط لندن نبوده است. اما مسئولان آن از مراجعه گسترده مردم و بخصوص جهانگردان برای ديدن اين نقاشی تعجب زده اند.
در تابلوی «اميد»، زن جوانی به تصوير کشيده شده که مشغول نواختن چنگی است که فقط يک تار آن باقی مانده و گوش خود را برای شنيدن نوای چنگ به اين آلت موسيقی نزديک کرده است.
ارتباط اين اثر با باراک اوباما از آنجا می آيد که جرمای رايت، پيشوای مذهبی سابق وی، در يکی از سخنرانی های خود ۲۰ سال پيش اين تابلو را منبعی الهام بخش توصيف کرد. او گفت: « در اين تابلو زن جوان حال و روز يک قربانی جنگ را دارد ولی در عين حال بی پروايی و شهامت اميد را به نمايش می گذارد.»اين تصوير و توصيف آن آويزه گوش باراک اوباما شد. او از همين عبارت در نطق سال ۲۰۰۴ و زمان انتخاب اش به عنوان سناتور و همينطور در عنوان کتاب دوم خود استفاده کرد.کارکنان موزه کوچک گيلدهال که پس از ويرانی طی جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۹۱ مجددا گشايش يافت از ميزان علاقه مراجعان به آثار فردريک واتس بخصوص تابلوی «اميد» متعجب اند و می گويند همزمانی نمايش آثار وی با استفاده باراک اوباما ازعنوان اين تابلو در سخنرانی خود کاملا تصادفی بوده است.به خاطر پوشش رسانه ها و مطبوعات بريتانيا از ارتباط اين تابلو با يکی از عبارت های مورد علاقه باراک اوباما نمايشگاه جديد موزه گيلدهال با استقبال فراوان هنردوستان و افراد بی تفاوت روبرو شده است.گروه های توريست ژاپنی را می توان ديد که به محض رسيدن به موزه به سراغ تابلوی «اميد» می روند و يا جهانگردان از کشورهای ديگر را می توان ديد که با پرس و جو در مورد اين اثر شنيده های خود در مورد ارتباط آن با سخنرانی باراک اوباما را می سنجند.اين اثر متعلق به سال ۱۸۸۵ جزو يک مجموعه هنری خصوصی است و نقاش دو نسخه از آن نقاشی کرده است. نسخه بهتر آن در موزه مشهورتری در شهر لندن به نام «تيت» قرار دارد. موضوع آثار ديگر فردريک واتس که در موزه گيلدهال به نمايش گذاشته شده اند عمدتا مشکلات و شرايط سخت زندگی فقرا و محرومان است. با وجوديکه اين نقاش پس از مرگ شهرت نسبی خود را از دست داد ولی دو تابلوی وی به نام «اميد» و ديگری «عشق و زندگی» از ساير آثار وی مشهورتر هستند.باراک اوباما رئيس جمهوری جديد آمریکا اکنون امکان آنرا دارد که از تابلوی «عشق و زندگی» هر روز لذت ببرد چون اين تابلو از سوی بريتانيا به مردم آمريکا تقديم شد و تئودور روزولت رئيس جمهور اسبق آمريکا آنرا در يکی از تالارهای کاخ سفيد نصب کرد.
No comments:
Post a Comment